Ze groeide op in Alexandrië, Egypte, waar ze een bachelor in de Archeologie behaalde. Na een aantal traumatische gebeurtenissen besloot Youstina Samir (25) haar geboorteland te verlaten en in haar eentje naar Nederland te vluchten. In 2019 volgde ze het Liberal Arts Tussenjaar aan de Vrije Hogeschool (VH) in Zeist. Ze vond er de veiligheid en rust die ze zocht en ontdekte waar haar krachten liggen. Youstina werkt momenteel aan haar Nederlands en wil een studie in de Creatieve Therapie gaan volgen.
‘Het eerste jaar dat ik in Nederland woonde was voor mij niet makkelijk. Ik kende hier niemand, had geen vrienden of familie om me heen en was ontzettend eenzaam. Ik ben een kopt, een christelijke Egyptenaar, en toen ik hier op een dag een kerk bezocht, ontmoette ik een man uit Syrië. Hij vroeg me hoe het met me ging en ik zei hem de waarheid: helemaal niet goed. Toen ik hem vertelde over mijn passie: tekenen en schilderen, zei hij dat hij een school kende waar ik misschien wel tot mijn recht zou komen. Een jaar lang hoorde ik niets van hem. Maar blijkbaar was hij me niet vergeten, want ineens belde hij me op. Hij zei: ‘Er is mogelijk een plekje voor je op de Vrije Hogeschool. Stuur ze je CV en een motivatiebrief en dan wordt je hopelijk uitgenodigd voor een sollicitatiegesprek.’
Youstina ging er direct mee aan de slag. Toen ze hoorde dat ze was aangenomen kon ze haar geluk niet op. ‘Daar, op de VH, voelde ik me voor het eerst sinds ik in Nederland was thuis. Iedereen was er zo liefdevol, aardig en accepterend. De welkome sfeer die er hing had voor mij haast iets magisch. Ik had een ingewikkelde tijd achter de rug en was geen goede versie van mijzelf. Maar op de VH hoefde ik mezelf niet groot te houden. Ik kon er helemaal zijn wie ik ben.’
Youstina volgde er vakken als antropologie, filosofie en religie. ‘Ik koos specifiek vakken die raken aan de psychologie, omdat ik zoveel behoefte had om in contact te komen met mijzelf en met de menselijke natuur.’ Met haar VH-coach voerde ze wekelijks gesprekken. ‘Zij stond altijd voor me klaar als ik haar nodig had. Ik heb er heel wat tranen laten lopen. Ik vond op de VH een plek om mezelf uit te drukken, door te huilen en te praten, maar vooral ook door te schrijven, tekenen en schilderen, wat vaak onderdeel was van de inhoudelijke vakken.’
‘In Egypte studeerde ik archeologie. Ik koos daar destijds voor omdat archeologie er letterlijk overal om mij heen was. De prachtigste spullen van honderden jaren oud liggen er haast voor het oprapen. Ik heb erg genoten van die studie en heb er nooit spijt van gehad. Tegelijkertijd heeft het werken met kunst altijd als mijn échte roeping gevoelt. Al zo lang als ik me herinner ben ik bezig met tekenen en schilderen.’
‘Op de VH was het creatief bezig zijn precies wat ik nodig had om te herstellen. Ik heb er via kunst manieren gevonden om mijn trauma’s op een gezonde manier te overwinnen.’ Zo ontdekte Youstina dat ze kunst vanuit een nieuwe hoek kon benaderen: als therapievorm. ‘Door studieopdrachten op de VH en gesprekken die ik hield met docenten en medestudenten kwam ik erachter waar mijn talenten en vaardigheden liggen. Zo realiseerde ik me dat ik niet per se zélf kunstenaar wil zijn. Veel liever begeleid ik andere mensen in het uitdrukken van hun gevoelens via kunst. Mij heeft dit zoveel gebracht dat ik heel graag anderen wil helpen om ook op deze manier over hun trauma’s heen te komen. Ik voel dat ik daarmee echt een mooie bijdrage kan leveren aan de maatschappij.’
Lees hier meer over het Malala Scholarship
