Ayman Santeer (25) (links op de foto) woonde anderhalf jaar in Nederland toen hij in 2016 het Liberal Arts Tussenjaar aan de Vrije Hogeschool (VH) volgde. Op zeventien jarige leeftijd vluchtte hij met zijn ouders en tweelingbroer vanuit Syrië via Egypte naar Nederland. Op de VH vond hij een veilig thuis en een plek waar hij zichzelf beter leerde te uitten.
‘In Syrië geldt een dienstplicht voor jongens vanaf achttien jaar. Toen de achttiende verjaardag van mijn tweelingbroer en mijzelf naderde sloeg de angst binnen de familie toe: wij zouden onder Assad onze landgenoten moeten doden óf zelf gedood worden. Voor mijn ouders was dit hét moment: ze besloten met ons te vluchten. Aanvankelijk dachten we dat dit hooguit voor een paar maanden zou zijn. We vertrokken naar Egypte, waar mijn broer en ik onze middelbare school hebben afgerond.’ Toen duidelijk werd dat de familie Santeer nog lang niet terug kon keren naar Damascus besloten ze in Nederland asiel aan te vragen. ‘Daar leken de kansen voor een goede vervolgopleiding voor mijn broer en mij het best.’
De begintijd in Nederland voelde voor Ayman als één groot avontuur. ‘Ik houd ontzettend van reizen en het ontdekken van verschillende culturen. Op een dag tipte iemand mijn tweelingbroer en mij het Liberal Arts Tussenjaar van de VH. We werden meteen enthousiast en schreven ons in. Het jaar heeft mij ten eerste ontzettend geholpen om aan mijn Nederlands te werken. Ik kreeg er elke week Nederlandse les, en daarbovenop waren de gebruikelijke vakken óók in het Nederlands. Dat was zeker pittig, maar maakte wel dat ik mezelf hier al snel kon redden.’
‘Daarnaast leerde ik er eigenlijk alles wat ik wilde weten over Nederland: over de cultuur, over Nederlanders, over welke studies er allemaal te doen zijn en wat je daarvoor nodig hebt. Het was voor mij eigenlijk één groot introductiejaar in de Nederlandse cultuur en het Nederlandse studentenleven. Ik ben daardoor ontzettend verrijkt: ik kan nu uit beide culturen putten, de Syrische én de Nederlandse.’
Naast Ayman en zijn tweelingbroer namen er nog meer Syriërs deel aan het Tussenjaar. Toch besloten zij om niet teveel met elkaar om te gaan: ‘We wilden juist graag de Nederlandse studenten leren kennen. En dat is goed gelukt. Nu nog, inmiddels vijf jaar later, behoren de mensen die ik destijds op de VH heb leren kennen tot mijn beste vrienden.’
Naast Nederlands volgde Ayman er vakken als religie, muziek, toneel, filosofie en gender en seksualiteit. ‘Maar wat op mij nog de allermeeste indruk heeft gemaakt was de sfeer. De mensen op De VH zijn open, vriendelijk en spontaan. Ik voelde me er direct thuis en op mijn gemak. Voor mij was het een jaar waarin ik niet bezig hoefde te zijn met presteren, maar waar ik mezelf kon leren kennen en ontwikkelen. Ik ben er mentaal een sterker mens van geworden.’
Zo vond Ayman het aan het begin van het jaar erg spannend om voor een groep te staan om iets te vertellen. ‘Dat lag deels aan de taalbarrière, maar ook aan mijn karakter. Ik ben niet iemand die zichzelf gemakkelijk uit. Die angst heb ik daar wel grotendeels overwonnen. Ik heb er meerdere presentaties moeten geven. Door de juiste begeleiding én de veilige sfeer heb ik er geleerd mezelf uit te drukken, ook voor een grote groep.’
Een interessante vervolgopleiding heeft hij inmiddels gevonden. ‘Na het Tussenjaar werd mijn Egyptische middelbareschooldiploma gewaardeerd op havo niveau. Omdat ik graag naar de universiteit wilde heb ik een aantal vakken op VWO niveau over gedaan. Hierdoor is het me gelukt om binnen te komen bij de Bachelor Kunstmatige Intelligentie. Daar zit ik nu in het derde jaar.’
Lees hier meer over het Malala Scholarship
