‘Onze lieve meid geeft niet graag toe dat ze vastloopt of begeleiding nodig heeft. 
In het afgelopen jaar heeft de Vrije Hogeschool haar zoveel veiligheid geboden dat zij toch hoekjes van haar diepste ziel heeft durven ontvouwen. En vervolgens waren de docenten er om haar op te vangen, te begeleiden, en in de richting te sturen die goed is voor haar.
Want wij weten als geen ander dat onze dochter ‘hard to crack’ is.  Zij is de belichaming van de oester die af en toe een glimp laat zien van de schoonheid daarbinnen. Een oester die open moèt om de wereld binnen te laten zodat zij kan groeien
Alle docenten geven blijk van een scherp, lief en eerlijk opmerkingsvermogen. De docenten hebben duidelijk dicht bij onze lieverd gestaan, maar, en dat is ook zo bijzonder, onze dochter heeft dat toegelaten. Bij haar is niets toeval, dat dat mocht geeft aan dat De Vrije Hogeschool precies de juiste snaar heeft weten te raken. Zij heeft haar zielenroerselen dùrven delen met uw team, uw team heeft de essentie van onze dochter naar boven weten te halen, met respect, liefde en kennis haar fundament verstevigd en haar de middelen geboden om de toekomst vorm te geven. 
Wij zijn ons ervan bewust ’that it takes a village to raise a child’. Wat een verrukking dat De Vrije Hogeschool haar ‘village’ was het afgelopen jaar. De groei die ze heeft mogen doormaken heeft op zoveel vlakken tegelijk plaatsgevonden. Wij denken niet dat dit in enige andere setting en op geen enkele andere wijze, zo mooi en gelaagd had bewerkstelligd kunnen worden.
Niet alleen het leven van onze dochter heeft een andere, positieve wending genomen, ook dat van ons. 
Wat meer kun je als ouder wensen dan een kind dat schaterlacht, zonnig de toekomst inkijkt en gemotiveerd in het leven staat. Het is het hoogst haalbare, in dit aardse leven. 
Graag willen wij de VH docenten vanuit de grond van ons hart bedanken voor het afgelopen magnifieke jaar dat onze dochter bij jullie heeft mogen doorbrengen.
Daarvoor onze oprechte dank.’

‘Opgroeien in deze wereld is niet gemakkelijk. Jongeren hebben alles, maar hun toekomst is onzeker. Mijn zoon volgde in 2018-2019 het Liberal Arts Tussenjaar aan de Vrije Hogeschool en kreeg daarmee het duwtje in de rug dat hij nodig had om aan de rest van zijn leven te beginnen. Hij begon het jaar als een onzekere puber en kwam eruit als een zelfbewuste volwassene. Hij woonde ook voor het eerst op kamers, in de ‘zusterflat’. Ook daar leerde hij veel, zoals voor zichzelf en anderen zorgen. Het jaar daarvoor begon hij aan een hbo studie in Amsterdam, maar daar bleek hij helemaal nog niet klaar voor. Op de middelbare school vond hij al moeilijk aansluiting en hij was, tijdens dat eerste jaar studeren, niet in staat daar zelf uit te breken. Op de Vrije Hogeschool durfde hij zich wel open en kwetsbaar op te stellen. Daarna kwam er een enorme energie vrij. Hij werd gelukkig en doelgericht. En hij ontdekte zijn talenten. Ik ben heel trots op wat hij heeft bereikt, maar ook dankbaar voor de bijdrage die de school hieraan leverde. De Vrije Hogeschool gaat niet over diploma’s en goede punten halen, maar helpt jongeren hun eigen kracht en identiteit te ontdekken. Er is geen betere voorbereiding op het veeleisende leven denkbaar.’

‘Onze zoon leerde wat verantwoordelijkheid betekent voor hem en leerde veel over zijn relatie met de wereld en de mensen om hem heen, hoe je vrienden maakt en houdt. Nu is hij ‘klaar’ voor een universitaire studie. Daar is moed en doorzettingsvermogen voor nodig. Beiden zijn nu aanwezig. We vertrouwen nu op een mooie toekomst, een goede reis en we weten zeker dat de geleerde lessen van het Tussenjaar hem daarbij zullen helpen.’

‘Een gelukkige, stralende, evenwichtige dochter. Een jonge vrouw die uit haar schulp gekropen is en voluit durft te zijn wie ze is met al haar gaven. Op kamers gaande, maakte je dit jaar een stap in je autonomie. Je ondervond hoe fijn het alleen-zijn én samenzijn kan wezen. Ook: jezelf leren kennen in ‘niet goed in je vel zitten’ en dat verduren. Plus ontdekken wat helpt, zoals vioolspelen en hardlopen. Je zocht en gaf steun. Je hebt je laten kennen. Je leerde ook nieuwe kanten van jezelf  kennen. Terugkijkend: wat was het een voorrecht om mee te maken hoe jij je gedurende het Oriëntatiejaar de vrijheid toe-eigende om jezelf te uiten in dans, zang en muziek. Hoe je jouw positie innam, al filosoferend en debatterend. Om te horen hoeveel persoonlijks je kon delen met je jaargenoten en begeleiders en meegenomen te worden in je prachtig geschreven reflecties. We zagen je per periode groeien.’ 

‘Door de aanpak van de Vrije Hogeschool voelde onze dochter zich uitgenodigd om haar ideeën en gedachtes meer onder woorden te brengen – in woord en geschrift, in foto’s, beeld, in zang en muziek. Wat ontwikkelde zij zich veelzijdig, met verrassende uitkomsten! Groei in bewustzijn van en met zichzelf. Een andere weg te nemen dan dat zij eerder al had uitgestippeld of anderen van haar verwachten… Weten wat je wilt is één ding – ernaar handelen en inzichten en consequenties van gemaakte keuzes direct in de praktijk brengen is een heel andere stap. Die vraagt moed en de wil te experimenteren, je grenzen te verleggen, te leren, jezelf bloot te geven, soms te vergeven, en ook te vieren.’

‘Je hebt dit jaar een enorme stap gezet… Een stap in het onbekende, helemaal alleen, ver van huis… naar zelfstandigheid. We bewonderen je voor deze moedige beslissing. Het Tussenjaar heeft je vele rijke ervaringen en boeiende ontdekkingen meegegeven die je kan meenemen op je levenspad. Een jaar dat nieuwe interesses bij jou heeft losgemaakt en je een ruimere kijk op de wereld heeft gegeven. Het heeft je geholpen bij je zoektocht naar jezelf en naar de manier waarop je in de maatschappij wil gaan staan. Je kreeg weer vertrouwen in jezelf en leerde je grenzen aftasten. Het heeft je rijker en sterker gemaakt.’

Beeld Header © Sander Heezen