Lotte Vlek

Elk jaar van ons leven maken we een transformatie door, we varen mee op een rivier waarbij elke gebeurtenis die we tegenkomen iets op ons achterlaat. Sommige gebeurtenissen of jaren zijn echter betekenisvoller dan andere. Mijn jaar op de Vrije Hogeschool heeft veel op mij achtergelaten.

Ik denk dat iedereen die een tussenjaar neemt, een jaar voor zichzelf neemt: niet voor je ouders, de maatschappij, maar een jaar voor jezelf.
Ik wilde me in dat jaar niet vervelen en op verschillende vlakken ontwikkelen. Zo wilde ik zelfverzekerder worden, idealistischer zijn. Ik wilde leren meer hoop te hebben, als ik naar mijn eigen toekomst of naar die van de wereld keek. Kortom: ik wilde met vertrouwen in het leven staan. Een grote opdracht voor één jaar. Toch bleek de Vrije Hogeschool me een heel eind te kunnen brengen.

Toen ik begon, wist ik het allemaal niet zo goed: Wat ik hier deed en hoe ik dit avontuur moest aangaan.
Maar het duurde niet lang of ik begon te ontdekken dat de Vrije Hogeschool niet alleen een speeltuin is waar ik mezelf kon zijn zoals ik dat nog nooit eerder heb ervaren, maar ook een plek waar ik kon uitproberen. Alle dingen die ik wilde doen, kon ik professioneel proeven: Ik proefde theater, ik proefde levenslust, ik proefde duurzaam idealisme, ik proefde creatief schrijven en ik proefde boeddhisme. Ik genoot van de vrijheid en dat er naar me geluisterd werd.

Mijn missie schreef ik ooit op vlak voordat ik in slaap viel: Het ongrijpbare grijpbaar maken. Soms in woorden, soms in verhalen, soms in klanken, soms in de magie van biologische of scheikundige processen of in de magische connectie tussen de mensen om mij heen.

Ik ben breed geïnteresseerd en vanaf september start ik met de studie Bèta-gamma aan de Universiteit van Amsterdam.
Ik weet nog niet waar ik ga belanden en ik vind het heerlijk om te voelen dat ik nog steeds (en misschien wel altijd) alles kan worden wat ik wil.
Ik neem mee dat ik niet alleen ben. Ik neem een enorme berg idealisme mee en probeer die zoveel mogelijk uit te stralen naar mijn omgeving. Ik strijd voor mijn idealen op de manier die ikzelf goed acht, zonder daarmee anderen of mezelf te veroordelen. En ik neem de angst mee. Omdat die ook bij het leven hoort, net zoals alle vreugde en leuke mensen die ik heb ontmoet.

Door het Tussenjaar heb ik een veilige koffer mee vol kennis, nieuwsgierigheid, creativiteit en vrienden. Ik ben benieuwd waar die me zal brengen.