Madelene Mooy

Toen ik  19 jaar was begon ik aan mijn Tussenjaar op de Vrije Hogeschool. Ik had er al een opleiding op zitten, maar twijfelde welke kant ik op wilde met mijn toekomst. En of het pad dat ik gekozen had wel de juiste was. Dus dat is wat het jaar voor mij was, een moment om mezelf te laten ervaren wat er nog meer mogelijk was en te sparren met mensen die zich hier ook mee bezig hielden. Niet alleen om te bepalen wat ik wilde gaan studeren, maar ook wie ik wilde zijn. Ik ben altijd de persoon geweest die het juiste antwoord wilde geven. Een van de dingen die ik geleerd heb tijdens het Tussenjaar, is dat het juiste antwoord zoveel meer kan zijn, dan wat er in je leerboek staat. En dat de beste antwoorden niet komen van het herhalen van de leerstof, maar van het je eigen maken en bedenken wat jij ervan vindt.

We zijn nu al weer 6 jaar verder, ik ben uiteindelijk de studie gaan doen die ik van plan was, pedagogiek. Ik werk als pedagoge op een begeleidingscentrum voor kinderen met een verstandelijke beperking. Ik denk dat wat ik ontwikkeld heb tijdens het Tussenjaar, verweven is geraakt met mij als pedagoog. Ik ga altijd op zoek naar het individu achter het ‘probleem’ en probeer uit te gaan van wat ze wel kunnen, in plaats van een beperking.

Ook in mijn eigen leven zie ik het terug. Misschien juist in het feit dat ik nog steeds zoekende mag zijn. Dat ik mijn leven en keuzes blijf bevragen. Niet omdat ze niet goed zijn, maar omdat je altijd van richting mag veranderen, als je keuze niet meer past bij wie je bent geworden.