Yannick van den Ende

Ik ben een verhalenverteller wiens ambitie ligt verscholen in het streven naar een eigen verhaal.

Ik bewandel vele wegen waarvan sommigen ver, sommigen dichtbij en sommigen ergens geheel anders. Het zijn de kronkelende wortels van de boom der dromen, wiens vruchten verhalen kiemen. De boom is eeuwig in haar verandering, de droom kent immers vele vormen en de wortels kennen vele richtingen. Zo ben ik man en vrouw, zo ben ik wereldhervormer en kluizenaar, zo ben ik kunstenaar en soldaat, zo ben ik liefde en haat, zo ben ik geketend en vrij, zo ben ik alles wat ik ben geweest en zou kunnen zijn, zo draag ik verlangen om te leven en te sterven.

Ik dacht maar één van deze dingen te zijn, echter bracht mijn tijd op de Vrije Hogeschool mij de realisatie dat ik niet enkel één wortel ben, maar een boom van tegenstrijdige totaliteit. Ik ben vele zijden van dezelfde munt. En nu is het aan mij om de boom der dromen te dromen. Nu is het aan mij om mezelf te dromen en nu is het aan mij om werkelijkheid te worden.

Ik draag potentie als een dubbelzijdig zwaard, het geeft me kracht en snijdt mijn huid. De Vrije Hogeschool hielp mij het zwaard te hanteren. Ik draag opgedroogde zeeën in mijn hart, ze willen stromen, ze willen zijn. Ik wil de dingen laten zijn.

Ik wil graven om kunst te maken, want kunst maak ik om te ontaarden. Ik wil zo diep in mezelf graven dat ik iets universeels bereik. Ik wil voor iedereen kunnen spreken. Een boom ben ik, maar een bos zijn we allen, waarin onze wortels zijn verbonden in een netwerk van eeuwige liefde.

Mijn leven is dat van een queeste naar vrijheid en mijn dood is dat van bevrijding. Op de Vrije Hogeschool voelde ik mij vrij.